Ρόδος, η κοσμοπολίτισσα των Δωδεκανήσων. Πατρίδα του Διαγόρα και της Καλλιπάτειρας. Του Χάρη του Λίνδιου και του Κλεόβουλου. Του Ίππαρχου και του Παναίτιου. Αν κάποιους από αυτούς δεν τους έχετε ακουστά, σίγουρα θα έχετε ακούσει για τον Κολοσσό.Κι ας μην υπάρχει πια. Έχει χαθεί στα βάθη των αιώνων κι όμως η φήμη του τεράστιου αγάλματος που κοσμούσε την πόλη της Ρόδου το ακολουθεί ακόμη και τώρα. Περπάτησα στην αρχαία, στη μεσαιωνική, στη μεσοπολεμική, στη σύγχρονη, στην τουριστική, στη θρησκευτική, στην εμπορική, στην κοσμική Ρόδο. Χάρηκα την εμπειρία του ταξιδιού και της περιήγησης και γοητεύτηκα από το κάστρο της που είναι σαν βγαλμένο από τα παραμύθια. Μέσα μου όμως μια ανεκπλήρωτη, το ξέρω, επιθυμία γεννήθηκε. Εκεί στα ξαφνικά που θα χάζευα στο λιμάνι, ν' αναδυόταν, λέει, ολάκερο το άγαλμα του Κολοσσού με αναμμένο το φως στη δάδα του και να έλαμπε σ΄ανατολή και δύση!!! Έτσι για να καταλάβουν κάποιοι τι εννοούμε ,στην Ελλάδα, όταν λέμε τη λέξη "θαύμα"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου